Rol deurwaarder en betalingen van (on)waarde
Gisteren (28-08-2024) is een interessant vonnis gewezen door de Rechtbank Den Haag (C/09/653855, nog niet gepubliceerd) over een derdenbeslag en de rol van de deurwaarder als gemachtigde. Drie interessante punten uit de uitspraak:
Derdenbeslag – betalingen van onwaarde
In herinnering, wanneer er derdenbeslag is gelegd, mag de derde vanaf het moment van beslag niets meer aan de beslagene betalen (behalve een eventuele beslagvrije voet natuurlijk). Doet de derde dat wel, dan is die van ‘onwaarde’ en dat betekent dat de betaling niet geldt voor de beslaglegger, de derde zal nog een keer moeten betalen. Voor een conservatoir beslag geldt daarna nog een termijn, die van 723 Rv. Daaruit blijkt dat wanneer de uitspraak in de hoofdzaak te laat betekend wordt, dan zijn betalingen weer van waarde, oftewel, die gaan van het beslagsaldo af.
Terugkerende vraag is altijd: kan een te late betekening een onjuiste (onwaarde) betaling uit het verleden repareren? Nee, was altijd mijn antwoord. Mijn ezelsbruggetje ‘eens van onwaarde, altijd van onwaarde’. Rechtbank Den Haag is het daar mee eens.
Deurwaarder als gemachtigde
Een ander interessant vraagstuk is de rol van een deurwaarder als gemachtigde. De beslagene (!) werd in deze zaak ook door een deurwaarder bijgestaan en die deurwaarder sommeerde de derde om het beslagen geld aan beslagene af te dragen omdat uit een andere uitspraak leek te bleken dat het beslag niet meer zou gelden. Mijn woordkeuze geeft al aan: die sommatie was onjuist, de rechtbank acht die betaling toch van onwaarde. De derde geeft de deurwaarder de schuld en stelt hem aansprakelijk. Nee zegt de rechtbank. Het was hier voor iedereen duidelijk dat deze deurwaarder alleen maar gemachtigde was, en dan is die niet snel aansprakelijk.
Openbaar exploot
Minder gelukkig vind ik de beoordeling van het openbare exploot, al begrijp ik dat oordeel in deze situatie met deze bijzondere omstandigheden wel. Strikt juridisch meen ik dat het oordeel niet juist is. Het volgende was het geval: het vonnis moest betekend worden en er was een adres in Europa bekend. Dan moet er betekend worden door de instantie van dat land en dan is de betekening pas voltooid wanneer die betekening heeft plaatsgevonden. De deurwaarder stuurt het exploot naar de ontvangende instantie én stuurt een kopie via een postdienst. De postdienst bericht dat het adres niet zou bestaan en zonder de bevindingen van de ontvangende instantie af te wachten, wordt een openbaar exploot uitgebracht. Ongeacht dat er inmiddels contact was met beslagene, ongeacht dat zij het nieuwe adres had meegedeeld, ongeacht dat dit nieuwe adres kort daarna ook in het RNI gemeld was en tenslotte ongeacht het latere bericht van de ontvangende instantie dat het adres gewoon bestaat. Geen enkele poging om aan betrokkene te betekenen, omdat er al openbaar betekend was, ongeacht dat die de betrokkene natuurlijk nooit bereikt. De rechtbank keurt de openbare betekening goed en dát oordeel trek ik in twijfel.
Gepubliceerd: augustus 2024
Saskia Peijnenburg